Skip to main content

မုန်းမာန်ခ

 ချစ်မိလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူး။ စုစု ခပ်ချိူချို ဝိုင်တစ်ခွက်ကို တမြေ့မြေ့သောက်ရင်း အတိတ်အကြောင်းကို စဉ်းစားမိတိုင်း သေမတတ် နာကျင်ရသည်။ စုမာယာ ခပ်တိုးတိုးခေါ်သံက နားထဲဗုံးခွဲလိုက်သလို ခံစားရသည်။


ကြင်နာစွာ ချစ်မြတ်နိုးလာခဲ့တဲ့ ၃ နှစ်အတွင်း အရမ်းချစ်ပြသလောက် လက်ထပ်ပြီးသွားသည့်နောက်ပိုင်း မာန်ရဲ့ပုံစံတွေ ပြောင်းလဲလာသည်။ အလုပ်က ပြန်လာသည့် အချိန်တိုင်း စုစုနားမှာပဲ နေချင်တယ်ဆိုတဲ့သူက အခုတော့ ပုံမှန်အိမ်ပြန်ချိန် လွန်နေတာတောင် စုစုအနား ရောက်မလာသေး။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ညနေစာ ထမင်းပင် မစားချင်။ ည ၁၀ နာရီအထိ စောင့်ပေမယ့် မာန်က ပြန်မလာသေး။


…. ကိုကို ခက်မာကို ချစ်လားး။


… ချစ်တာပေါ့ ခက်မာရယ်။ ကိုကို့ဘဝမှာ ခက်မာကိုသာ အချစ်ဆုံးပဲ။


… ဟုတ်လို့လားး ကိုကို ရဲ့။


…. ဟုတ်တာပေါ့ ခက်မာ။ ခက်မာက ကိုကိုရဲ့ လိုအင်ဆန္ဒမှန်သမျှ မညည်းမညူ လုပ်ပေးတယ်လေ။


… အာ့ကြောင့် ချစ်တာပေါ့ ဟုတ်လားးး။


… အော် အာ့ကြောင့်တင် မဟုတ်ပါဘူး။ ခက်မာရဲ့ ကလေးဆန်တဲ့ ပုံစံလေးတွေလည်း ပါတာပေါ့။ ခက်မာက ကိုကို လုပ်သမျှ လုပ်ခိုင်းစမျှ လုပ်ပေးတာကိုက ကိုကို စွဲမက်စေတဲ့ အကြောင်းအရာ တစ်ခုပဲပေါ့။


…. ဟွန်းးး ကိုကိုကတော့ ပိုပြီ။


ဟု ပြောရင်း ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာသော ခက်မာ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို နမ်းရှိုက်ရင်း သူမ၏ ရင်သားနှစ်ခုကို လက်ဖြင့် အားရပါးရ ဆုပ်ချေလိုက်သည်။


… အင့်


ဟူသော အသံခပ်တိုးတိုးမှ လွဲ၍ နာသည်ဟု ပြောဆိုခြင်း မရှိ။ ဒါကိုက အိမ်ကမဟေသီ စုမာယာနဲ့ တခြားဆီ။ ထိုနောက် ခက်မာအား ဝမ်းလျားမှောက်အောင် ပြုပြင်ပေးပြီး ဗိုက်အောက်တွင် ခေါင်းအုံးတစ်ခုခံပေးကာ သူ၏တင်းမာစွာ ထောင်နေသော လီးထိပ်အား တံတွေးအနည်းငယ်ဆွတ်၍ ခက်မာ၏ ဖင်ဝကို အသာတေ့ကာ ထိုးချလိုက်သည်။


…. အားးး ကိုကိုရယ် ခက်မာ နည်းနည်းနာတယ်။


…. ကောင်းသွားမှာပါ။ ချစ်လေးရယ်နော် ခဏပဲ နာတာ သိလားး။


ခက်မာ ခေါင်းလေးညိတ်ပြလိုက်ပြီး မျက်စိလေးမှိတ်ကာ ကိုကို သဘောကျ လုပ်ပါစေဆိုတဲ့ အတွေးတွေးကာ အသာငြိမ်နေပေးလိုက်သည်။


မာန်တစ်ယောက် လီးကို တဖြေးဖြေးနဲ့ ခက်မာ၏ ဖင်ထဲသို့ အဆုံးထိ ဝင်စေရန် ဖြေးဖြေးချင်းဖိကာ တစ်မျိုး အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာတစ်ဖုံ ပြုလုပ်ကာ ခက်မာ၏ ဖင်ပါကင်လေးရဲ့ ညှစ်အားကို ခံစားရင်း အကောင်းကြီး ကောင်းနေတော့သည်။ မာန် ကြိုက်တာက ဖင်ပေါက်ပဲဖြစ်သည်။ သို့ပေမယ် ဟိုမိုစိတ်ပေါက်နေခြင်း မဟုတ်။


အခြောက်တွေလိုဟာမျိုးရဲ့ ဖင်ကို ဘယ်တော့မှ မလုပ်။ သူကြိုက်တာက မိန်းမတွေရဲ့ ဖင်ပေါက်။ အိမ်က မိန်းမဖြစ်သူ စုမာယာက ဖင်ခံရမှာ သေမတတ်ကြောက်သည်။ မာန်ကလည်း စုစုအဖုတ်ကို လုပ်ပြီး သုတ်ရည်ပန်းချင်တာ မဟုတ်။ အဖုတ်လုပ်ပြီး ပြီးခါနီးလာလျှင် ဖင်ထဲ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်နဲ့ အဆုံးထိဝင်အောင် ပစ်ချင်တာ ဖြစ်သည်။


ခက်မာကတော့ သူဘာပဲလုပ်လုပ် မလုပ်ချင်ဘူးဟု မငြင်းဆန်ဖူးသလို သူ့အပေါ်တွင်လည်း အရမ်းးချစ်သည်ဟု မုန်းမာန်ခ ထင်မိလာသည်။ တကယ်တော့ ဖင်ပေါက်ထဲကို အရှည် ၇ လက်မခန့်ရှိသော လချောင်းကြီး ထိုးသွင်းခံရတာ ခက်မာ မနာ၍မဟုတ်။ သေမတတ် နာကျင်ရသည်။ လက်သန်းလေးပင် မဝင်ခဲ့ဖူးသော ဖင်ပေါက်ကို ၂ လက်မခန့် တုတ်၍ ၇ လက်မရှည်သော လီးက မဆန့်မပြဲ ထိုးထည့်ခံရတော့ ခက်မာ မျက်ရည်များပင် ဝဲလာသည်။


သို့ပေမယ့် ကိုကို သဘောကျပဲလေ။ ခက်မာ ဖင်ခံပေးရတာပေါ့။ မျက်နှာနားတွင်ရှိသော ခေါင်းအုံးကို ဆွဲယူကာ ခက်မာတစ်ယောက် ပါးစပ်တွင်ကိုက်ကာ တဖြေးဖြေးနဲ့ အသွင်းအထုတ် မြန်လာသော ကိုကိုရဲ့ လိုးချက်တွေကို မျက်ရည်ကျလာသည့်အထိ ခက်မာ အားတင်းကာ အောက်ကနေ ခံနေမိသည်။ ကိုကိုကတော့ မညှာ။ သူရဲ့လီးအဆုံးထိ ထိုးသွင်းကာ ပြန်ထုတ်ပြီး ခက်မာဖင်ထဲကို အဆုံးထိ ပြန်ထိုးသွင်းသည်။


မာန်တစ်ယောက် ဖင်လိုးရတာကို တဖြေးဖြေး အရှိန်တက်လာကာ သူရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို ပို၍ အားထည့်လာမိသည်။ တင်းကျပ်နေသော ဖင်ပေါက်ရဲ့ စီးပိုင်မှုက ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်။ ထိုနောက် မာန် ခက်မာအား ခါးမှမကာ လေးဘက်ထောက်သလိုဖြစ်အောင် ပြုပြင်ပေးလိုက်သည်။


ခက်မာကလည်း အလိုက်တသိပင် သူလိုချင်တာကို သိနေသည့်အတိုင်း သူပြုပြင်ပေးသလို လိုက်နေပေးသည်။ အဲ့နောက် မာန် သူ့လီးကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ခက်မာ၏ တင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဝင်နေသည်ကို မျက်စိအရသာခံ ကြည့်ရှုကာ ဖြေးဖြေးနဲ့မှန်မှန် လီးအား အဆုံးထိ မဝင်ဝင်အောင် လိုးချနေမိတယ်။


လီးကို အဆုံးထိ ထိုးသည့်အခါ စအိုပေါက်ကလေးမှာ ကျွံဝင်သွားပြီး လီးထိပ်လေးအထိ ပြန်နှုတ်သောအခါ စအိုပေါက်ကလေးမှ နှုတ်ခမ်းသားများ စူထွက်၍လာသည်။ ထိုနောက်တွင်တော့ မာန်တစ်ယောက် ဘီလူးသဘက်စီးသည့်အတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ မြန်မြန် ခက်မာ၏ဖင်ပေါက်ကို အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပြီး လီးကိုလည်း ဖင်ထဲအဆုံးထိဝင်အောင် ထိုးသွင်းကာ ခက်မာ၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ၏သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။


ခက်မာ၏ တအင့်အင့်နဲ့ ညည်းသံ ရှိုက်သံတို့ကလည်း မာန်ကို စိတ်တက်ကြွစေသလို လိုးရသည့်မှာလည်း အလွန်အရသာရှိသည်။


ခက်မာကတော့ အရှင်လတ်လတ် ငရဲရောက်သလို ခံစားရပြီး ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အရည်များ ပန်းခံရမှသာ စိတ်နဲ့လူနဲ့ ပြန်ကပ်တော့သည်။ ခက်မာရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေး လေးဘက်ထောက်ထားရာမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ဖုတ်ကနဲ့ ပြုတ်ကျသွားတော့သည်။


ထိုနောက် ခက်မာတစ်ယောက် စိတ်ထဲအလွန်ပဲ ဝမ်းနည်းလာသဖြင့် ကိုကို ကိုပင် သတိမရတော့ပဲ အားရပါးရ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေးမိတော့သည်။


ဖင်ဝကလည်း စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ နာကျင်နေသလို လရည်တွေ ဖင်ထဲအထည့်ခံရတော့ လူက အိမ်သာတက်ချင်လာသည်။ ကိုကိုကတော့ သူလိုချင်ရာ ရပြီးသွားတော့ ခက်မာကိုပင် သတိမရတော့ပဲ မျက်စိမှိတ်ကာ အိပ်ပျော်သွားးတော့သည်။


မနက်လင်းသည့်တိုင် မာန်တစ်ယောက် စုစု မျှော်နေပေမယ့် ပြန်မလာခဲ့။ ယခင်က စုစုကို အသက်လောက် ချစ်ပါသည်ဆိုသော မာန် ယခု ဒီလိုမဟုတ်တော့။ စုစုတစ်ယောက် အားငယ်ခြင်း စိတ်ပျက်ခြင်း ဝမ်းနည်းခြင်းတို့ ပေါင်းးစပ်ကာ ပါးပေါ်သို့ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာပြီး စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းလာသလောက် ကုတင်ပေါ် မှောက်လျက်အိပ်ကာ ငိုကြွေးနေမိတော့သည်။


မာန်ရယ် စုစု တစ်ယောက်တည်းပါ။ ပြန်လာပါတော့ ဟု ပြောဆိုကာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေမိတော့သည်။


နေ့လည်လောက်တွင် မာန်တစ်ယောက် သူ၏ ကားလေးဖြင့် စုစု ရှိရာသို့ ပြန်ရန် မောင်းနှင်လာခဲ့သည်။ မာန်နဲ့ စုစုသည် နေ့လည်ဘက်တို့တွင် မာန်ကလည်း စုစုကိုချစ်သလို စုစု၏သဘော အလိုလိုက်ကြပြီး စုစုခိုင်းစေသမျှကိုလည်း မညီးမညူ လုပ်ပေးသည်။ သို့ပေမယ့် ညအချိန်အခါ လင်မယား လိုးကြတော့မည်ဆိုလျှင် အဆင်မပြေတော့။


စုစုက မာန်၏ ဖင်လိုးချင်သော စိတ်ကို အလိုမလိုက်ချင်၍ တစ်ခါတစ်လေ အဖုတ်ကိုပင် ပေးမလုပ်။ ထိုကြောင့်လည်း မာန်စိတ်ညစ်ရသည်။ အဖုတ်ကို ပေးလုပ်ပြန်ရင်လည်း ဘယ်တော့အခါမှ ဖင်ထဲကို လီးအဝင်မခံ။ လီးဒစ်ကလေး တေ့လိုက်ရင်ကို စုစုက ကောက်တော့သည်။


ထိုကဲ့သို့ကောက်လျှင် မာန်က အဖုတ်ကိုပင် မလိုးတော့ပဲ တန်းအိပ်ပစ်လိုက်သည်။ ထိုကြောင့် မာန်တို့ အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေ။ ထိုအချိန်တွင် စုစု၏ တူမလေး ခက်မာကို မာန်တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျုံးသွင်းတော့သည်။


၁၈ နှစ်အရွယ်ရှိသော ခက်မာသည် စုစု၏ ခန္ဓာကိုယ်ထက်ပင် တောင့်တင်းသလို အနောက်သို့ အနည်းငယ် ကောက်နေသော ဖင်ကလေးကလည်း မာန်အကြိုက် လိုးချင်စရာလေးဖြစ်သည်။


ထိုကြောင့် မာန်တစ်ယောက် သူ၏ရုံးတွင် စာရေးမ မလိုအပ်ပဲ ခက်မာကို လစာကောင်းကောင်းဖြင့် စာရေးမ ခန့်ထားကာ သူ၏ အစီအစဉ်အတိုင်း လှုပ်ရှားတော့သည်။ ထိုကြောင့် ယခုလို ခက်မာ၏ ဖင်ပေါက်ပါကင်လေးအား စားသုံးခွင့်ရခဲ့သည်။


မာန် အိမ်သို့ ပြန်ရောက်လာသောအခါ စုစုသည် အိပ်ပျော်လျက်ရှိသည်။ မာန် အသာအယာပဲ အဝတ်အစားလဲ ရေချိုးပြီးသည်အထိ စုစုမနိုးသေး။ မာန်လည်း မနိုးတော့ပဲ တိတ်တိတ်ကလေး အသာအပြင်သို့ ပြန်ထွက်ပြီး ရုံးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ လမ်းမှာလည်း ခက်မာအိမ်ဝင်ကာ ခေါ်ရဦးမည်။


ခက်မာ ညက ဖင်အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် အင်မတန် နာကျင်နေပေမယ့်လည်း ကိုကိုကတော့ ခက်မာကို နည်းနည်းမှမညှာ။ ခက်မာလည်း ဘာမှမပြော။ နှစ်ယောက်သား ဖက်လက် အိပ်ပျော်သွားကာ နေ့လည်ရောက်မှ နိုးလာကြသဖြင့် ကိုကိုက တည်းခိုခန်းခရှင်းကာ အိမ်သို့ပြန်လာကြသည်။


အိမ်ရောက်ရောက်ချင်းပဲ ခက်မာ ရေမိုးချိုးပြီး ရုံးသွားရန် ပြင်ဆင်ရသည်။ ဖင်ပေါက်က အနည်းငယ် ပြဲသွား၍လားမသိ။ ရေဆေးသည့်အခါတိုင်း ပူစပ်ပူလောင် ဖြစ်နေသည်။


တီ တီ ပွမ်


ကားဟွန်းသံကြား၍ ခက်မာ အပြေးကလေး အိမ်ရှေ့ထွက်ကာ ကိုကို့ကားပေါ်သို့တက်ပြီး လိုက်လာခဲ့ရတော့သည်။


မာန် ရောက်လာတာကို စုစုသိသည်။ မသိ၍ မဟုတ်။ မာန် စုစုကို အနမ်းလေးပေးကာ ချော့များချော့မလားလို့ စုစု ပေကပ်ကာ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် မာန်က သူ့ဘာသာသူ အဝတ်အစားလဲကာ တန်းထွက်သွားတော့ စုစုပဲ ဝမ်းနည်းရပြန်သည်။ မျက်ရည်ကျရပြန်သည်။ အော် ဒါကလည်း ဝဋ်ကြွေးတစ်မျိုးပါလား ဟုတွေးကာ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။


ခက်မာတစ်ယောက် အလုပ်ထဲမှာ စိတ်မပါ။ ဖင်က နာနေ၍ ကောင်းကောင်းထိုင်မရ။ ဒီကြားထဲ ကိုကိုက တစ်မျိုး ခက်မာကို သူရုံးခန်းထဲ လာခဲ့ဖို့ကို အမှာတော်ဆင့်လိုက်သည်တဲ့။


ဟူးးးး စိတ်ညစ်ပါတယ်။


ဟုပြောရင်း ခက်မာတစ်ယောက် ဖင်လေး ရမ်းခါရမ်းခါနဲ့ ကိုကို့ အခန်းဆီသို့ လှမ်းးလာခဲ့သည်။


… လာ ခက်မာ ကိုကို ခိုင်းစရာရှိလို့။


…. ဟုတ် ကိုကို ပြောလေ ခက်မာ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ။


… ဒီ စားပွဲခုံအောက်ကို ဝင်ပြီး ကိုကို့လီးကို စုပ်ပေးပါလား။ ကိုကို ဖိအားတွေများပြီး စိတ်တွေရှုပ်နေလို့ လီးစုပ်ခံရင်း ခဏနားမလားလို့။


… ရှင် ခက်မာက ကိုကို ဟိုဟာ……….


… ဟိုဟာတွေ ဒီဟာတွေ လုပ်မနေနဲ့ ခက်မာ။ မင်းပဲ ကိုကို့ ဆန္ဒအကုန် ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်ဆို။ လီးစုပ်တာ ဘာခဲ့ယဉ်းလို့တုန်း။ လာ ဒီအောက်ဝင်။


အတင်းပဲ ကိုကိုကတော့ သူလိုရာပဲ ဆွဲခိုင်းနေသည်။ ခက်မာ မလုပ်ပေးလို့ကလည်း မဖြစ်။ ထို့ကြောင့် သက်ပြင်းလေး မသိမသာချကာ ခုံအောက်ကို လေးဘက်ထောက်လျက် ဝင်ကာ ကိုကို၏ ဘောင်းဘီခါးပတ်ဖြုတ်ကာ အောက်ကို ဆွဲချပေးပြီး အနည်းငယ် မာနေသော ကိုကို့လီးကြီးကို ခက်မာ ပါးစပ်လေးထဲသို့ ငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။


ကိုကိုကတော့ အသာ ခုံနောက်မှီပြီး မျက်စိမှိတ် အရသာခံကာ ခက်မာစုပ်ပေးတာကို ငြိမ်ခံနေသည်။ နာရီဝက်သာသာလောက်အထိ ခက်မာစုပ်ပေးရတာ ကြာတော့ ပါးတွေညောင်းကာ ဒူးထောက်ထားရသဖြင့် ဒူးတွေလည်း နာနေသည်။ ကိုကိုက အခုချိန်ထိ တော်တော့ဟု မပြောသေး။ ထိုကြောင့် ခက်မာလည်း လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ လက်ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။


… ခက်မာ ပါးညောင်းလို့လားးး။


… ဟုတ် ကိုကို ကြာတော့ ခက်မာ မစုပ်နိုင်တော့လို့ပါ။


…. ကဲ ကဲ ဒါဆို ထွက်ခဲ့။


ဟုပြောသဖြင့် ခက်မာလည်း ခုံအောက်မှ ထွက်လိုက်သည်။ ကိုကိုကလည်း ထိုင်ရာမှထကာ ခက်မာကိုလည်း ပြန်ထိုင်ခိုင်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ခိုင်းကာ ကိုကိုက ခက်မာ၏ ခေါင်းး

ကို ဆုပ်ကိုင်၍ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြုလုပ်တော့သည်။


အာခေါင်ကို လာထောက်သောကြောင့် ခက်မာ ပျို့တက်လာတာကို သတိမထား။ အားရပါးရကို ပါးစပ်ထဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ ငါးမိနစ်အကြာတွင် ခက်မာ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်သည်။


ခက်မာတစ်ယောက် မျက်ရည်တွေရော နှာရည်တွေရော ပေပွကာနေရသည့်အထဲ လရည်တွေ ပါးစပ်ထဲ ပန်းခံရသောအခါ လန့်သွားပြီး အမြန် ပြန်ထွေးထုတ်လိုက်သောကြောင့် အင်္ကျီတွေရော ပိုပြီး ပေပွကုန်တော့သည်။ ကိုကိုကတော့


…. ရပြီ ခက်မာ ပြန်ချင်ပြန်တော့။


ဟုပြောကာ ခက်မာကို အမိန့်ပေးသည်။ ခက်မာ ကိုကိုစားပွဲက တစ်သျှူးကိုယူကာ ပေပွနေသော ပါးစပ်ကိုသုတ်ကာ အိမ်သာသို့ အပြေးကလေး အမြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ အိမ်သာထဲသို့ ရောက်သောအခါမှသာ ခက်မာ အားရပါးရ ပလုတ်ကျင်းကာ အန်ထုတ်ရင်း မျက်ရည်များ ကျလာသည်အထိ ငိုကြွေးမိသည်။


ညနေ ရုံးဆင်းချိန်သို့ ရောက်သောအခါ ကိုကိုက သူ့နဲ့အတူ ပြန်ရမယ်ဆို၍ ခက်မာ စောင့်နေရသည်။ ထို့နောက် ကိုကိုက သူ၏ကားလေးဖြင့် မြိုပြင်အထိမောင်းကာ အနည်းငယ် လူသွားလူလာပြတ်သော နေရာတွင် ကားရပ်ပြီး ကားမီးပိတ်ကာ ခက်မာအား အဝတ်အစား ချွတ်ခိုင်းပြီး ဖင်ကို နောက်တစ်ခါ ထပ်လိုးပါတော့သည်။


ခက်မာ ပထမတစ်ခါ လိုးတုန်းက နာနေတာတောင် မပျောက်သေး။ နောက်တစ်ခါ ထပ်ခံရပြန်သည်။ ကိုကိုကတော့ မညှာ။ သူ့စိတ်ကြိုက် သူ့သဘောအတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံပြီး လရည်တွေ ပန်းထည့်ကာ ကားမောင်းပြီး အိမ်သို့ တန်းပြန်ခဲ့ကြသည်။ ခက်မာကတော့ ပင်ပန်းခြင်း နာကျင်ခြင်းသို့သာ ကြီးစိုးပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ရသည်။


မာန်နဲစုစုတို့ အိမ်ထောင်ရေး မသာယာတော့တာ အခုဆို တစ်နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ တစ်နှစ်အတွင်း မာန်ရဲ့ခြေလှမ်းများ ပျက်နေသည်ကိုလည်း စုစု စုံစမ်းနေသည်။ ဒါပေမယ့် မာန်က သူများတွေလို နိုက်ကလပ်မတက် မသောက်မစားဖြစ်၍ အိမ်ပြန်မိုးချုပ်ယုံကလွဲပြီး အလုပ်နဲ့အိမ် အိမ်နဲ့အလုပ်ကိုသာ အကြောင်းပြနေခဲ့သည်။


အရင်က sex ဆိုလျင် အတင်းလုပ်ချင်သော မာန် အခုဆိုလျင် လုံးဝမလုပ်တော့ပဲ ပြန်လာလျှင် တန်းအိပ်တော့သည်။ စုစုကတော့ သွေးသားကာမရဲ့ တောင်းဆိုချက်အရ မာန်ရဲ့ အလိုးအဆောင့်တွေကို တမ်းတမိပေမယ့် မိန်းမသားပီပီ မတောင်းဆိုခဲ့။ ဒီတော့ စုစုနဲ့ မာန်တို့က ကြာလေဝေးလေ ဖြစ်လာတော့သည်။


ခက်မာလည်း ကိုကိုနဲ့ ချစ်သူသက်တမ်း တစ်နှစ်ပြည့်သွားခဲ့သည်။ ခက်မာကို ကိုကိုက ဖင်လိုးသည်။ ကိုကို လိုးလွန်း၍ ဖင်ပေါက်လည်း ချောင်ချိကာ သူ့စိတ်ကြိုက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးအဆောင့်တွေကို ခံနိုင်လာသည်။ လီးစုပ်လည်း ကျွမ်းကျင်လာသည်။ ထူးခြားချက်တစ်ခုကတော့ ကိုကိုသည် ခက်မာ၏ အဖုတ်ကို ဘယ်တော့မှမလုပ်။ လက်ဖြင့် မပွတ်သပ်ခဲ့ပေ။ ဖင်ကိုလိုး လီးစုပ်ခိုင်းခြင်းဖြင့်သာ တစ်နှစ်တိတိ လိုးလာခဲ့သည်။


တစ်ရက် ထူးထူးခြားခြား ကိုကိုက ခက်မာကို မိုတယ်တစ်ခုသို့ ခေါ်သွားသည်။ အရင်က ဟိုတယ်တွေမှာသာ တည်းခိုဖူးပြီး ဒါကလည်း အလွန်ဆုံး တစ်ရက်ပင်ဖြစ်သည်။ အခုဟာက မိုတယ်မှာ ကြိုတင်ဘွတ်ကင်လုပ်ပြီး ငါးရက်စာ စာရင်းပေးထားသည်ဆိုတော့ ခက်မာ အနည်းငယ် အံ့သြသွားသည်။


မိုတယ် အခန်းးနံပါတ် ( ) ရှေ့သို့ အရောက်တွင် မာန်က တံခါးကို သော့ဖွင့်ပြီး အခန်းထဲသို့ဝင်ကာ မီးဖွင့်လိုက်သည်။ ခက်မာကတော့ နောက်ကနေ ဝင်လာကာ အဝတ်အစားလဲရန် ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်သွားသည်။ မာန်က ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲကာ ဆေးလိပ်ကို ဖွာရှိုက်ရင်း ခက်မာကို စောင့်နေမိသည်။


ဆယ့်ငါးမိနစ်အကြာတွင် ခက်မာ ရေချိုးခန်းသုံး အမွေးပွတဘက်ကြီး ပတ်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာသည်။ မာန်ကလည်း အလိုက်သင့်လေး ခက်မာကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ဖက်ထားပြီး


…. ခက်မာကို ကိုကို ပြောစရာရှိတယ်။


…. အင်း ပြောလေ ကိုကို။


…. ကိုကို ဒီနေ့ ခက်မာကို ထူးထူးခြားခြားဖြစ်စရာ တစ်ခုလုပ်မလို့။


….. ဟုတ်လား ပြောလေ ကိုကို ဘာလုပ်မလို့လဲ။


…. ခက်မာလေး သိရမှာပေါ့ကွယ်။


ဟုပြောပြီး ခက်မာကို ဝမ်းလျားမှောက်ခိုင်းကာ ထုံးစံအတိုင်း ခက်မာဗိုက်အောက်တွင် ခေါင်းအုံးနှစ်ခု ခံလိုက်သည်။ ထိုအခါ ခက်မာ၏ ခါလေးမှာ ထောင်နေသလို ဖင်လေးမှာလည်း ကော့တက်နေတော့သည်။


ထိုနောက် မာန်က ခက်မာ၏ လက်လေးတစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကာ ခေါင်းရင်းရှိ ကုတင်တန်းနဲ့ တွဲကာ ဘေးမှာရှိတဲ့ စားပွဲခုံလေးရဲ့ အံဆွဲထဲမှ လက်ထိပ်တစ်ခုယူကာ ခတ်လိုက်တယ်။ နောက်တစ်ဖက်လည်း ထိုအတိုင်းပင် ဆွဲခတ်လိုက်ပြန်သည်။


ထိုသို့ ပြုလုပ်ပြီးသွားသောအခါ ခက်မာ၏ နောက်တွင် ဝင်ပြီး ခက်မာ၏ ဖင်ကြားထဲကို ဂျယ်တွေ လောင်းထည့်ကာ ဖင်သားကို အကုန်လုံး သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပြန်ထကာ ဆေးထိုးပိုက်တွေ ဆလိုင်းကြိုးတွေ လီးအတုတွေ ထိုနောက် ဘာမှန်းမသိသော အိတ်အကြီးကြီးနဲ့ ထည့်ထားသော အရည်တွေ ပြီးနောက် ကြက်ဥတွေကို ထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်ထားလိုက်သည်။


ခက်မာ နည်းနည်းတော့ လန့်လာသည်။ မာန်သည် ခက်မာကို ဘာလုပ်မည်မသိ။ ခက်မာကို သေအောင်တော့ မသတ်လောက်ပါဘူး ဟုတွေးကာ ခက်မာ ငြိမ်နေလိုက်သည်။


ထိုနောက် မာန်သည် ခက်မာ၏ ဖင်သားကို ဆွဲဖြဲကာ အကြီးဆုံး လီးတုကို ယူ၍ ဂျယ်တွေ သုတ်လိမ်းကာ ခက်မာ၏ ဖင်ပေါက်လေးထဲကို တေ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။


…. အားးးးးး ကျွတ် ကျွတ် ကိုကို နာလိုက်တာနော်။


…. ခဏပဲနော် ခက်မာ။


ဟုပြောကာ ထိုလီးတုအား ဖင်ထဲ အဆုံးထိဝင်စေရန် တဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ခက်မာ အံကို တင်းတင်းကြိတ်ကာ စိတ်တွေလျှော့ချပြီး မာန်သဘောအတိုင်း ခံနေလိုက်သည်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ လီးတုက ခက်မာ၏ ဖင်ထဲကို အဆုံးထိ ဝင်ရောက်သွားသည်။


ခက်မာလည်း သေမတတ် နာကျင်ရသည်။ ကြီးမားလွန်းသော လီးတုက ခက်မာ၏ ဖင်ထဲ ပြည့်ကျပ်တင်းလွန်းစွာ ကလန့်ခံနေသလို ခံစားနေရသည်။ မာန်ကတော့ မသိသည့်အတိုင်း သူလုပ်စရာရှိတာကိုပဲ ဆက်လုပ်နေသည်။


ထိုနောက် မာန်သည် ခက်မာ၏ ဗိုက်အောက်မှ ခေါင်းအုံးများ ဖယ်လိုက်ကာ သူ၏ အဝတ်အစားများကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အရည်တွေ အများကြီးပါသော အိတ်ကို ဘေးတွင် ခပ်မြင့်မြင့်တိုင်တစ်ခု၌ ချိတ်၍ ဆလိုင်းကြီးဖြင့်တပ်ကာ အရည်များ ဆလိုင်းကြိုးထဲ စီးလာစေရန် မာန်တစ်ယောက် လုပ်နေသည်။


ထို့နောက် ခက်မာဖင်ကို လက်ဖြင့်ဆွဲဖြဲကာ အဆုံးထိ ဝင်နေသော လီးတု၏ အောက်ဆုံးမှ အပေါက်လေးထဲသို့ ထိုဆလိုင်းကြိုးတပ်ကာ ခက်မာဖင်ထဲသို့ အရည်များ တဖြေးဖြေးနဲ့ စီးဝင်သွားသည်။


…. ဟိုးးးး အားးးးး အ ကိုကိုရယ် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ။


…. ဘာမှမဟုတ်ဘူး ခက်မာ ငြိမ်ငြိမ်နေ။ မခံနိုင်တော့လို့ ဗိုက်ထဲ အရမ်းအောင့်လာရင်သာပြော။


…. ဟီးးးးးး ဟီးးးးးး ပြန်ထုတ်ပေးပါ ကိုကိုရယ်နော် ခက်မာကြောက်လို့ပါ။


ဟုပြောကာ ခက်မာ ငိုချလိုက်သည်။ မာန်က


…. မကြောက်ပါနဲ့ ခက်မာရဲ့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး ငြိမ်ငြိမ်လေးသာနေ။


ခက်မာသည် ရုန်းမရ ကန်မရနဲ့ ငိုနေယုံကလွဲပြီး ဘာမှ မတတ်နိုင်ချေ။ အချိန်တွေ တဖြေးဖြေးနဲ့ ကုန်လာသလို အိတ်ထဲမှ အရည်များကလည်း တစ်ဝက်ခန့်ကို ရောက်ရှိလာသည်။ ခက်မာ၏ ဖင်ထဲရော ဗိုက်ထဲမှာပါ ထိုအရည်များ ပြည့်နှက်လာသလို ခံစားရပြီး ဗိုက်လေးပူကာ ဖောင်းလာသည်။ ထိုကြောင့် ခက်မာလည်း


…. ကိုကို ခက်မာဗိုက်ထဲ အောင့်တက်လာလို့ မရတော့ဘူးနဲ့တူတယ်။ ပြန်ထုတ်ပါတော့နော် ကိုကို ဟီးးးးးး ဟီးးးး ရွှတ်။


…. နည်းနည်းလေးတော့ အောင့်ခံပါဦး ခက်မာရယ်နော် ။ ခဏပဲ။


ခက်မာ ဘာမှပင် ပြောချင်စိတ် မရှိတော့။ ထိုကြောင့် မျက်ရည်များသာ အဖော်ပြုရင်း ခက်မာ ငိုကြွေးနေမိတော့သည်။ နောက်ထပ် ဆယ့်ငါးမိနစ်အကြာတွင် ကိုကိုသည် ခက်မာ၏ ဖင်ကိုဖြဲကာ ဆလိုင်းပိုက်ကြိုးကို ဖြုတ်လိုက်သည်။


ဖင်ထဲက လီးတုကိုတော့ ထုတ်မပေးသေး။ ဒီအတိုင်းထားကာ ထိုပစ္စည်းများကို သိမ်းဆည်းနေတော့သည်။


…. ကိုကို ခက်မာ ဖင်ထဲက ဟာကို ထုတ်ပေးပါနော်။ ခက်မာ အိမ်သာတက်ချင်လို့ပါနော် ကိုကို။


ထိုသို့ ခက်မာပြောလိုက်တော့ ကိုကိုသည် ခက်မာ၏ ခါးလေးကိုမကာ ခြေထောက်များအား ကုတင်အောက်တွင် ထောက်စေကာ ခန္ဓာကိုယ် အထက်ပိုင်းကိုတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် မှောက်ခိုင်းထားသည်။


ပြီးနောက် ခက်မာ၏ ဖင်ထဲမှ လီးတုအား တဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲယူကာ ထုတ်လိုက်သည့်နဲ့ တပြိုင်နက် ခက်မာ၏ ဖင်ထဲမှ အရည်များသည် ဝေါကနဲ့ အပြင်သို့ ပန်းထွက်သွားသည်။


ဘူ ဘူ ရွှတ် ဘူ ပူ ဟူသော မြည့်သံများနဲ့အတူ ထိုအရည်များကို ခက်မာ မထိန်းနိုင်။ မှောက်ခုံအတိုင်းသာနေရင်း ထိုအရည်များ ထွက်နေသည်ကို သိသိရက်နဲ့ ခက်မာတစ်ယောက် ငိုနေမိတော့သည်။


မာန်ကလည်း ခက်မာဖင်ထဲမှ အရည်များ ထွက်လာသည်ကို အရသာခံကြည့်ရင်း ပြဲအာနေသော ဖင်ပေါက်လေးကိုလည်း ကြည့်နေမိသည်။ ခက်မာဖင်ထဲမှ အရည်များပင် ထွက်လာသည်မဟုတ် ။ ချီးတွေရောပါ ထွက်လာသည်။


မာန် မရွံပေ။ သူဖြစ်ချင်တာ ဒါမျိုးမဟုတ်ပါလား။ ခက်မာကတော့ ငိုနေယုံကလွဲပြီး ဘာမှ မလှုပ်နိုင် တော့ပေ။


ပျော့ခွေနေသော ခက်မာကို ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်တင်ကာ ခက်မာ၏ ခြေထောက်များတွင် ပေပွနေသော အရည်များ ချီးများကို တဘက်ဖြင့် သုတ်ကာ တစောင်းလေး ပြုပြင်ပေးပြီး မာန်သည် သူ၏လီးအား ခက်မာ၏ ဖင်ထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ အားရပါးရ ဆောင့်တော့သည်။


ခက်မာ အော်ပင်မအော်နိုင်။ လူကလည်း သတိရတစ်ချက် မရတစ်ချက်နဲ့ မာန်လုပ်သမျှ ခံနေမိသည်။ မာန်က မညှာတာ။ ရေတွေ ထည့်ထား၍ ရေနူးနေသော စအိုဝနဲ့ အတွင်းသားများကို မာန်၏ အသွင်းအထုတ် ကြမ်းတမ်းသော လီးရဲ့ဒဏ်ကို ခံစားရင်း သွေးစလေးများပင် လီးတွင် ကပ်ပါလာသည်။


ထိုနောက် ခက်မာ ဘာမှမသိတော့ပဲ လောကကြီးနဲ့ ခဏတာ အဆက်အသွယ် ပြတ်တောက်သွားသည်။ မာန်ကတော့ ဖင်ထဲကို လီးသွင်းကာ လိုးကောင်းတုန်းပင် ဖြစ်သည်။


စုစု တစ်ယောက် စဉ်းစားသည်။ မာန် ခရီးသွားမည် ဆိုတာကို စုစုကို ဖွင့်ဟပြောခြင်းမရှိ။ သူ့ဘာသာသူ ထွက်သွားကာ သွားမည်ဆိုသည့်အကြောင်း အရိပ်အမွတ်လောက်ပဲ စုစုကို ပြောသွားသည်။ ဒါတောင် ဘယ်ဆီဘယ်ဝယ် ဆိုတာကို အတိအကျ မပြောခဲ့။


ထိုကြောင့် စုစုတစ်ယောက် မာန်မရှိတုန်း မာန်ရဲ့ ရုံးခန်းကိုသွားးကာ မာန်အကြောင်း တိတ်တဆိတ် စုံစမ်းတော့သည်။ မာန်ရဲ့ရုံးခန်းတွင် မသင်္ကာစရာ ဘာမှမရှိ။ သို့ပေမယ့် ခက်မာပါ ခရီးထွက်ကို ပါသွားသလားဆိုတာ စုစု သိချင်လာသည်။


အမှန်ဆို မာန်သွားချင်လျှင်တောင် ခက်မာကို ခေါ်သွားစရာ အကြောင်းမရှိ။ ပြီးတော့ ရုံးကိစ္စလည်း မဟုတ်။ ထိုကြောင့် စုစု ခက်မာဖုန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။


တူ တူ တူ လူကြီးမင်း ခေါ်ဆိုသော ဖုန်းမှာ ပြန်လည်ဖြေကြားနိုင်ခြင်း မရှိသေးပါသဖြင့် နောက်တစ်ကြိမ် ကြိုးစားကြည့်ပါ။ Sorry တူ..တူ..တူ။


စုစု အနည်းငယ် ပူပန်လာသည်။ ခက်မာသည် ဖုန်းကို ဘယ်တော့မှ ကိုယ်နဲ့ခွာထားတာ မဟုတ်။ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ခေါ်သည်။ မကိုင်။ နောက်တစ်ကြိမ် နောက်တစ်ကြိမ် နောက်တစ်ကြိမ် များစွားသော ခေါ်ဆိုမှုတွေသာ ခေါ်ဆိုပေမယ့် မကိုင်။


ထိုကြောင့် စုစုသည် မာန်ရုံးခန်းထဲမှ ထွက်ကာ ခက်မာအိမ်သို့ သွားရှာလိုက်သည်။ သို့သော် ခက်မာမရှိ။ စုစုစိတ်တွေ ပူစပြုလာသည်။


တစ်ရက်ကုန်သွားသည်။ စုစုသည် ငိုကြွေးရလွန်း၍ မျက်ရည်များပင် မထွက်တော့။ မာန်ရဲ့ ဖုန်းကို စုစု လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။


…. ဟဲလို စုစု ပြော။


…. မာန်လားဟင် မာန် ဘယ်ရောက်နေတာလဲဟင်။


…. မာန် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခရီးသွားနေတာလေ။ ဘာလို့လဲ စုစု။


…. အော် ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ မာန် တစ်ယောက်တည်းလားဟင်။


…. အင်းလေ မာန်တစ်ယောက်တည်းပါပဲ။ ဘာဖြစ်နေတာလဲ စုစု။ နေမကောင်းလို့လားး။


…. စုစု ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မာန်ရယ်။ ဘယ်နေ့ ပြန်လာမှာလဲဟင် ။


…. သုံးလေးရက်လောက်နေရင် ပြန်လာမှာ စုစု။


…. စုစု အခုတလော နေမကောင်းဖြစ်နေတာ မာန်ရဲ့။ ပြန်လာလို့ရရင် မနက်ဖြန် ပြန်ခဲ့ပါလားဟင်။


…. အင်းပါ မာန် ပြန်ခဲ့မယ်နော်။ ဒါပဲလေ စုစု မာန် အလုပ်လေးတွေ ရှိသေးလို့။


…. ဟုတ် မာန် ဒါပဲနော် အရမ်းချစ်တယ် အာဘွားးး။


ဟုပြောကာ စုစုတစ်ယောက် ဖုန်းချကာ အတွေးတွေ ပြန်တွေးကြည့်သည်။ သို့ပေမယ့် မာန် မနက်ဖြန် ပြန်လာမှ မေးတော့မယ် ဟုတွေးကာ အတွေးစတို့ ဖြတ်တောက်၍ အိပ်ယာထဲဝင်ကာ အိပ်စက်လိုက်တော့သည်။


ခက်မာ သေချင်သည်။ ကိုကိုသည် ခက်မာကို တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုး မရိုးအောင် နှိပ်စက်၍ သူစိတ်ထင်တိုင်း ခက်မာကို သတ်နေသည့်အလား ပြုမူနေသည်။ ကြာလာတော့ ခက်မာ ကိုကို ကို ကြောက်လာသည်။ လူလည်း ကိုကိုက ခါးပတ်နဲ့ ရိုက်ထား၍ ကျောတွေ ဖင်တွေမှာလည်း အစင်းရာများနဲ့ ရဲတွက်နေသလို့ နို့တွေကိုလည်း ကလစ်တွေနဲ့ ညှပ်ထား၍ နို့တွေတောင် ရောင်ကိုင်းနေသည်။


ခက်မာ ဖြစ်နိုင်ရင် ပြန်ချင်ပြီ။ အိမ်ပြန်ရောက်လျှင်လည်း ကိုကို့အလုပ်မှ နှုတ်ထွက်ကာ ကိုကိုနဲ့လည်း နောက်ထပ် မပတ်သတ်တော့ဘူးဟု တွေးနေမိသည်။


ခက်မာပဲ ကံကောင်းတာလား မသိ။ မမစုက ကိုကို့ကို ဖုန်းခေါ်ကာ ပြန်လာဖို့ ဆက်သည်ဆိုတော့ ခက်မာ အရမ်းဝမ်းသာသွားသည်။


ထိုနောက် မပြန်ခင် တစ်ညလုံးနီးပါးး ခက်မာတစ်ယောက် လောကငရဲကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဝဋ်ကြွေးရှိလည်း ကြေပါစေ ဟု တိတ်တခိုး ဆုတောင်းနေမိယုံကလွဲလို့ _________။


မာန်တစ်ယောက် သူလိုချင်တဲ့ ပုံစံအတိုင်း ဆက်ဆံလိုက်ရလို့ ခက်မာကို အရမ်းချစ်မိသွားသလို ခက်မာကိုပင် လက်ထပ်ယူရန် စဉ်းစားမိလိုက်သည်။ ညက တစ်ညလုံး သူကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်း၊ ရိုက်ချင်တိုင်း ရိုက်နှက်ခဲ့တာကြောင့် ခက်မာကတော့ ဘေးမှာတွင် အိပ်ပျော်နေကာ မာန်ကတော့ ကားမောင်းရင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။


နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေသော အသက် ၂၀ အရွယ် ခက်မာသည် မာန်အသည်းနှလုံးကို ဖမ်းစားထားသွားနိုင်သည်။


ခက်မာတို့ အိမ်ရှေ့ရောက်သော် မာန် ကားကိုရပ်ပြီး ခက်မာကို နိုးလိုက်သည်။ ခက်မာလည်း ထကာ ကိုကိုကိုပင် နှုတ်မဆက်တော့ပဲ အိမ်ထဲတန်းဝင်ကာ အိပ်ခန်းသို့ ပြေးဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ပစ်လှဲချကာ အားရပါးရ ငိုကြွေးနေမိတော့သည်။


မာန် ခက်မာ ဆင်းသွားသည်ကို ကြည့်ပြီး ကားစက်နှိုးကာ မောင်းထွက်လိုက်သည်။ သို့ပေမယ့် သူတို့ကို ကြည့်နေသော မျက်လုံးတစ်စုံကိုတော့ မာန်ရော ခက်မာပါ သတိမထားမိခဲ့။


မာန် အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ အိမ်တွင် စုစု မရှိပေ။ မာန် အဝတ်အစားလဲကာ ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်ရောက်ပြီး ရေကို ချိုးလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် စုစုသည် မာန်ပြန်ရောက်နေသည်ကို တွေ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲတွင် ရေသံကြား၍ စုစုလည်း အဝတ်အစားများချွတ်ကာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် မာန်နဲ့အတူ ရေချိုးရန် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။


မာန် ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်သံ ကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ စုစုကို တွေ့လိုက်သည်။ စုစုက နောက်ကနေ မာန်ရဲ့ကျောကို ဖက်ကာ


…. မာန် စုစုကို ငြီးငွေ့နေပြီလားးးး။


ဟု မေးလိုက်သည်။ မာန်လည်း စုစုနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် စုစုဘက်သို့လှည့်ပြီး စုစုကို ဖက်ကာ


…. ချစ်တာပေါ့ စုစုရဲ့ မငြီးငွေ့ပါဘူးး။


ထိုနောက် မာန်က စုစုရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရှိုက်ပြီး လက်တွေကလည်း စုစုရဲ့ တင်သားကို ဆုပ်ကိုင်ကာထားသည်။ ပြီးနောက် မာန်က စုစုကို ရေချိုးခန်းမှန်ဘက် မျက်နှာမူစေရန် ဆွဲလှည့်ကာ သူ၏လီးကို စုစု၏ အဖုတ်ထဲသို့ ထိုးမြုပ်လိုက်သည်။


မလုပ်တာကြာ၍ စုစုရဲ့ အဖုတ်ကလေးမှာ တင်းကျပ်စီးပိုင်ကာနေသည်။ မာန်လည်း စိတ်ပါလာပြီး စုစုရဲ့အဖုတ်ကို အားရပါးရ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ လိုးဆောင့်ရင်း လရည်တွေကို အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရေချိုးကာ အဝတ်အစားလဲပြီး ကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဆော်ကြပြန်သည်။


စုစုကတော့ သူ၏ အလိုးအဆောင့် ကြမ်းကြမ်းကိုသာ ကျေနပ်စွာခံရင်း အကြိမ်ကြိမ် ပြီးခဲ့ရသည်။ သုံးချီလာက် လိုးပြီးသွားသောအခါ မာန်သည် စုစုအား လေးဘက်ထောက်ခိုင်းသည်။ စုစုလည်း မာန်အလိုကျ လေးဘက်ထောက်ကာ နေပေးလိုက်သည်နဲ့ တပြိုင်နက် မာန်သည် သူ၏လီးကို တံတွေးဆွတ်ကာ စုစု၏ ဖင်ပေါက်လေးထဲကို ဒစ်ဖျားလေး ထိုးမြုပ်လိုက်သည်။


…. အားးးး အ နာလိုက်တာ မာန်ရယ်။ ဖြေးဖြေးးနော် မာန်။


မာန်ကတော့ မကြားသည့်အလား စုစု၏ ဖင်ထဲကို လီးအဆုံးထိ ဝင်စေရန် တရစ်ချင်း သွင်းလိုက်ကာ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မာန်လီးတစ်ချောင်းလုံး စုစု၏ ဖင်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်ရောက်သွားသည်။ ထို့နောက် တပြိုင်နက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ပြန်ထုတ်ကာ မညှာတော့ပဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးသောကြောင့် စုစုမှာ ခေါင်းအုံးကို ကိုက်ပြီး နာကျင်ခြင်းကို မျက်ရည်များအဖြစ် ပြောင်းလဲကာ မာန်ရဲ့ သနားညှာတာမှု ကင်းမဲ့သောစိတ်ကို ရွံ့မုန်းလာသည်။ စုစုကအော်လေ မာန်ပိုကြမ်းလေပါပဲ။


နာရီဝက်ခန့် လိုးပြီးသောအခါ ဖင်ထဲကို လီးအရင်းထိထည့်ပြီး သူ၏သုတ်ရည်များ တပျစ်ပျစ်နဲ့ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။


စုစုကတော့ အားရအောင် ငိုကြွေးနေမိသည်။ ခဏကြာတော့ မာန်သည် အိပ်စက်ခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားသည်။ အိပ်မပျော်သူက စုစု။ မာန်ရဲ့ ခြေလှမ်းတွေ ပျက်နေသည်ကို ယနေ့ မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။


စုစု၏ တူမဖြစ်သော ခက်မာသည် စုစုကို အကြောင်းစုံ ရှင်းပြလိုက်သည်။ စုစုသည် ဝမ်းနည်းခြင်း ရှက်ခြင်း အံ့သြခြင်းများစွာဖြင့် မာန်ကို တော်တော်နာကျည်းမိသွားသည်။


ထိုကြောင့် မာန် အိပ်ပျော်နေသော အချိန်တွင် အသင့်ယူထားသော ဓားဖြင့် မာန်၏ရင်ဘတ်ကို ထိုးစိုက်ကာ စုစုတစ်ယောက် သူမ၏ဖုန်းဖြင့် ရဲစခန်းကို အကြောင်းကြားလိုက်ပါတော့သည်။


ပြီးပါပြီ။

Popular posts from this blog

ယက်ချင်တာပေါ့ ချာတိတ်ရယ်

 ကျနော် နာမည်က ကိုကိုကြီး….. အသက် ၄၀ အိမ်ထောင်ကျဘူးတယ်….. အိမ်ထောင်ကွဲသွားတာ. … သားသမီး ၃ ယောက်ရှိတယ်….. လက်ရှိ လုံခြုံရေးကင်းတစ်ခုရဲ ခေါင်းဆောင်ပေါ့။ ကျနော်နေတဲ့မြို့လေးက သိပ်မကြီးတော့…. ကင်းစခန်းတခုလုံးမှာလူ ၂၀ လောက်ဘဲ ရှိတယ်လေ…….. တစ်နေ့တော့ ကျနော်တို့ကင်းစခန်းကို နောက်ထပ် တပ်ဖွဲ့ဝင်အိမ်ထောင်သည်မိသားစု တစ်ခုပြောင်းလာတယ်…… အဲမှာ ကျနော်ဘဝရဲ့ပထမဝေဒနာစတော့တာပေါ့…… ပြောင်းလာတဲ့မိသားစုကို နေအိမ်လိုင်းခန်းချပေးဖို့ အခက်အခဲဖြစ်တာနဲ့… ကျနော်ယူထားတဲ့ ၂ ခန်းတွဲကို တစ်ခန်းခွဲပေးလိုက်တယ်…. နယ်ကင်းစခန်းဆိုတော့ လိုင်းခန်းလဲ ပေါပေါများများ မရှိဘူးလေ….. ကျနော်ယူထားတဲ့ ၂ ခန်းတွဲကလဲ… ကင်းစခန်းဘေးကပ်လျှက်…. ကျနော်ရုံးကိစ္စလုပ်ဖို့နဲ့ အနားယူဖိုယူထားတာပါ….. ကျနော်က မြို့ထဲမှာအိမ်ရှိတယ်…… ကင်းစခန်းထဲမှာက နေ့ဘက်လောက်ပဲ နေတာများတယ်လေ….. အသစ်ပြောင်းလာတဲ့ မိသားစုကို တစ်ခြမ်းခွဲပေးပြီး ကျနော်က တစ်ခြမ်းနေလိုက်တယ်…….။ ကျမနာမည်ကဖြူစင်ပါ….. အားလုံးကမဖြူလို့ဘဲ ခေါ်ကြတယ်လေ……ကျမအမျိုးသားက လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း မြန်မာပြည်အနံ့ ပြောင်းရွေ့တာဝန်ထမ်းဆောင်နေရတဲ့သူပေါ့…. ကျမတို့မှာ သားသမီး ၂ ယောက်ရှိပီး… သမီးအကြီးက သူအဖိုးအဖွား

သူဌေးကတော်ကြီးများ

 “ငါ့တူရေလာဦး” ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အိမ်ခန်းထဲမှာ အပြာစာအုပ်ဖတ်ပြီး ဂွမ်းထုနေရာမှ ရေချိုးခန်းမှ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ သီသီစိုးရဲ့ခေါ်သံကြောင့် စာအုပ်ကိုချကာ ကပျာကယာထရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။ တကယ့်ကို အရှိန်ကောင်း ပြီးခါနီးအချိန်မှ ခေါ်ခံလိုက်ရသဖြင့် နဲနဲပင် ကျွဲမြီးတိုသွားသလို ရင်တုန်ပန်းတုန်လည်း ဖြစ်သွားသေးသည်။ ရေချိုးခန်းပြင်ဘက်ကနေ မေးလိုက်သည်။ ” ဒေါ်လေးဘာယူပေးရမှာလည်း ” “ဒေါ်လေးသဘက်မေ့ခဲ့လို့ အခန်းထဲမှာယူပေးစမ်းပါ” ကျော်ခိုင်လည်း ဒေါ်လေးသီသီစိုးရဲ့အခန်းထဲက စင်မှာတင်ထားသော သဘက်ကိုယူပြီး ရေချိုးခန်းဘက်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။ တံခါးပွင့်လာပြီး… “ရော့.ဒေါ်လေး..သဘက်…” ” အေး..အေး.. ” ဒေါ်လေးကား ရေချိုးရက်တန်းလန်းကြီးပင် ပါးလျသော ထမိန်အနွမ်းလေးကို ရင်လျားဝတ်ထားပြီး၊ ရေလောင်းချိုးထားသဖြင့် ကိုယ်မှာ ကပ်နေသည်။ မျက်နှာလွဲမလို့ကျန်သော်လည်း လှည့်ထွက်သွားသည့် ဒေါ်လေးရဲ့တင်ပါးကြီး များကိုကြည့်ကာ ကျော်ခိုင် တံတွေးများပင် နင်သွားသည်။ အောက်က သူ့မွေးရာပါ ညီလေးကလည်း ထောင်ထလာသဖြင့် ရေချိုးခန်းတံခါးကို အမြန်ပိတ်ပေးလိုက်ရသည်။ မဖြစ်ဖူး အခန်းထဲကို မြန်မြန်ပြန်မှလို့တွေးလိုက်ပ

Channel 2