Skip to main content

တောကြီးမျက်မည်း

 မေသူဇော်တယောက် ကျောင်းပိတ်ထားသော နွေရာသီ အားလပ်ရက် ဖြစ်နေသဖြင့် အိမ်ထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲနေရင်း ပျင်းရိငြီးငွေ့လာသည်။ တဦးတည်းသော သမီးဖြစ်၍ မိဘများက အလိုလိုက်ထားကြသော်လည်း စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ နေရသော မိန်းကလေးတး တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်။ ၁၀ တန်းစာမေးပွဲ ဖြေဆိုထားသောအချိန် ဖြစ်နေသဖြင့်လည်း သူမအနေနဲ့ စားလိုက်အိပ်လိုက်နဲ့သာ အချိန်ကုန်နေရလေသည်။


အမေက မနက်ကနေ ညနေစောင်းအထိ သူမဖွင့်ထားသော ရွှေဆိုင်မှာဘဲ ရှိနေတတ်ပြီး အဖေကတော့ ခြံထဲက ပန်းပင်တွေနဲ့သာ အချိန်ကုန်နေလေ့ရှိသည်။ အဖေနဲ့အမေတို့ လက်မထပ်ခင်ထဲက အဖေက ဆင်းရဲပြီး အမေက ချမ်းသာသည့် အရှိန်ဖြင့် အမေက အဖေ့အပေါ်တွင် နိုင်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် အဖေခင်မျာ ဝင်ငွေပင် မရှာရဘဲ အမေထားသည့် နေရာမှာနေပြီး အမေပြောသည့်အတိုင်းဘဲ လုပ်ရလေ့ရှိသည်။ သို့သော် အဖေစိတ်တိုလာသည့်အခါတိုင်းတွင် အမေကဘဲ ပြန်ချော့မော့ရတတ်ပြီး အမေနဲ့အဖေက ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို နိုင်လဲဆိုတာကို ဝေခွဲမရခဲ့ပေ။


အမေက အဖေ့ထက် အသက် ၅ နှစ်လောက်ပိုကြီးသောကြောင့် အဖေ့အပေါ်မှာ သြဇာညောင်းသော်လည်း အဖေ့ကိုချစ်သည့်စိတ်နဲ့ဘဲ တခါတရံတွင် အလျော့ပေးတတ်သည်ဟုသာ အကြမ်းဖျင်း နားလည်ထားသည်။


ဦးမင်းဇော်တစ်ယောက် သူ့ဆီလာနေသော သားအမိနှစ်ယောက်ကြောင့် လုပ်လက်စအလုပ်ကို ရပ်လိုက်ရင်း ထလာခဲ့သည်။ ဦးမင်းဇော်မှာ အသက် ၃၆ နှစ်ခန့်ရှိပြီး အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ခန့်ငြားချောမောသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။


ဦးမင်းဇော်အသက် ၁၉ နှစ်တွင် သူ့ထက် ၅ နှစ်မျှကြီးသော ဒေါ်သီရိကို လက်ထပ်ခဲ့ပြီး တစ်နှစ်အကြာတွင် သမီးလေး မေသူဇော်ကို မွေးဖွားခဲ့သည်။ ယခု သမီးလေးပင် ၁၀ တန်းဖြေဆိုပြီးသည့် အရွယ်ပင် ရောက်လာခဲ့သည်။


ဦးမင်းဇော် အနေနဲ့ ဒေါ်သီရိကို လက်ထပ်ခဲ့ရသော်လည်း အဖေ့ရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သော ဒေါ်သီရီအဖေရဲ့ ဇွတ်စီစဉ်မှုကြောင့်ဆိုလည်း မမှားချေ။ အသက်ငယ်ပြီး ရိုးသားကြိုးစားသော သူ့ကို အဖေ့ငယ်သူငယ်ချင်းက သမီးဖြစ်သူနဲ့ သဘောတူပြီး ပေးစားလိုက်သဖြင့် သူဌေးသမက် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တုန်းက ဦးမင်းဇော်မှာ ချစ်သူလည်း မရှိသေးသည့်အပြင် ဒေါ်သီရိကလည်း အလွန်လှပသောကြောင့် ဒေါ်သီရိကိုသာ လက်ထပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။


မေသူဇော်က သူမတို့သားအမိ လာတာကို မတ်တပ်ရပ်ပြီး သိမ်မွေ့သော အပြုံးနဲ့ ဆီးကြိုလိုက်သော ဖခင်ရဲ့ လက်မောင်းတဖက်ကိုဖက်ပြီး ကလေးလေး တစ်ယောက်လို ပြုမူလိုက်သည်။ ထိုအခါ အဖေက


“ဘာလိုချင်ပြန်ပြီလဲ သမီးရဲ့”


ဟု ခပ်ပြုံးပြုံးမျက်နှာနဲ့ မေးလာသည်။ ထိုအခါ သူမက


“မေကြီး ပြောပြလိုက်လေ”


ဟု အမေ့ကို ပြောခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက


“ဒီလို မောင်ရဲ့ သမီးစာမေးပွဲဖြေပြီးရင် အပန်းဖြေခရီးသွားဖို့ ကတိပေးထားတယ်။ အခု မမက ရွှေဆိုင်တဖက်နဲ့ ဖြစ်နေလို့ သမီးကိုမောင်ပဲ လိုက်ပို့ပေးဖို့ ပြောမလို့”


ဟု အမေက ရှင်းပြလိုက်သည်။ ထိုအခါ အဖေက သူမဘက်သို့ လှည့်ပြီး


“သမီးက ဘယ်သွားချင်တာလဲ”


“ဘယ်ဘဲဖြစ်ဖြစ် ဖေကြီးရာ အိမ်မှာနေရတာ ပျင်းစရာကြီး”


ဟုပြောသဖြင့် သမီးနဲ့သင့်တော်မည့် နေရာကို ရွေးပြီး မနက်ဖြန်မှာဘဲ အိမ်ကကားနဲ့ သွားကြရန်အတွက် စီစဉ်လိုက်ကြသည်။ နောက်တစ်ရက် မနက်တွင် ဒေါ်သီရိ ရွှေဆိုင်သွားသည့် အချိန်အထိ မေသူဇော်က အထုတ်အပိုးတွေ စီစဉ်လို့ မပြီးသေးချေ။ ထို့ကြောင့် အမေက သူမအခန်းထဲ လိုက်လာပြီး


“ကဲ သမီး မေကြီးဆိုင်သွားဖွင့်တော့မယ်.. မေကြီးဆီကို တနေ့တခါတော့ ဖုန်းဆက်ဖို့ မမေ့နဲ့နော်”


“ဟုတ် မေကြီး”


ဟုပြောရင်း အမေ့ပါးလေးကို နမ်းပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ အမေကားနဲ့ ထွက်သွားသော အခါမှသာ သူမဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီရှည်နဲ့ အင်္ကျီကို ပြန်ချွတ်ပြီး အဝတ်အစား ပြန်လဲလိုက်သည်။ ဒူးဖုံးရုံသာရှိသော စကတ်အတိုပွပွလေးနဲ့ အသားရောင် ကိုယ်ကြပ် တီရှပ်လေးတိုကို လဲလှယ်လိုက်ပြီး ခရီးဆောင်အိတ်ကိုဆွဲကာ အဖေစောင့်နေရာသို့ လာခဲ့လိုက်သည်။


ကားဘေးမှာ သူမဘက်ကို ကျောပေးထားသော အဖေက ပေါ့ပါးသော ဘောင်းဘီ သရီးကွာတားနှင့် ရှပ်လက်တိုကို ဝတ်ထားသဖြင့် လူငယ်စတိုင် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ အဖေ့ရုပ်ရည်နဲ့ ထိုစတိုင်လ် တွေကြောင့် သူမသူငယ်ချင်းတွေကပင် အဖေ့ကို ကျိတ်သဘောကျနေကြောင်း သူမသိထားရသဖြင့် အဖေ့အတွက် ဂုဏ်ယူသလို ခံစားရသည်။


မေသူဇော်က သူမကိုကျောပေးရပ်နေသော အဖေ့ နောက်ကနေရပ်ပြီး


“ဖေကြီး သမီးကိုကြည့်ပါဦး လှရဲ့လားလို့”


ဟု ပြောလိုက်သောအခါ အဖေက သူမဘက်ကို လှည့်လာပြီး


“အောင်မလေးဗျာ..ဒါက ဘယ်က နတ်သမီးလေးပါလိမ့်”


ဟု ပြန်လည်နောက်ပြောင်သဖြင့် သူမမှာ သဘောကျပြီး တခစ်ခစ် ရယ်မောမိလေသည်။ ထို့နောက် အိမ်ကိုသော့ခတ်ပြီး ကားဖြင့် ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ လမ်းတွင်အဖေက အမေနဲ့ တိုင်ပင်ထားသော နေရာကို မသွားဘဲ တခြားနေရာကို မောင်းနေသဖြင့် သူမကမေးသောအခါ သူမကို ရေမြေသဘာဝကို လေ့လာနိုင်ရန်အတွက် တောလမ်းခရီးစဉ်ကို လေ့လာရေးသဘောဖြင့် သွားရန်အတွက် ပြောလာသည်။


အဖေ့စကားကြောင့် သူမအလွန်သဘောကျသွားရသည်။ နိုင်ငံခြားဇာတ်ကားတွေထဲတွင် သူမတို့ အရွယ်တွေတိုင်း တောတောင်ထဲသို့ လေ့လာရေး သွားတတ်ကြတာကို ကြည့်ဖူးပြီး သူမလည်း သွားချင်ခဲ့မိသည်။ ယခုတော့ သူမဆန္ဒတွေ ပြည့်ရတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် ကျေနပ်ရသလို စိတ်အားလည်း ထက်သန်နေမိသည်။


သစ်တောကြီးရဲ့ အစပိုင်းတွင်ရှိသော လေ့လာရေးစခန်းကိုဝင်ပြီး နာမည်စာရင်းပေးကြရင်း လိုအပ်သည်များကိုဝယ် မလိုတာတွေ ထားခဲ့လိုက်ကြသည်။ အဖေက သူမအတွက် ဂျင်းဂျက်ကတ်နှင့် ဂျင်းဘောင်းဘီ တောတွင်းစီး လည်ရှည်ဖိနပ်တရံကိုလည်း ဝယ်ပေးသည်။


ထိုစခန်းမှာ တည်းခိုဆောင်ပုံစံ ဖြစ်သည့်အပြင် ဈေးဆိုင်များလည်း စုံလင်စွာရှိသည်။ ထိုစခန်းမှာ တစ်ညအိပ်ကြပြီး နောက်တစ်ရက် မနက်စောစောမှာပင် သူမတို့သားအဖနှစ်ဦး ကျောပိုးအိတ်ကိုယ်စီဖြင့် တောတွင်းလေ့လာရေးခရီးကို စတင်လိုက်ကြသည်။


လမ်းမှာ တောလမ်း ဖြစ်သည့်အပြင် ကုန်းတွေ ချိုင့်တွေ ပေါများလှသဖြင့် နုနယ်သော သူမမှာ ပင်ပန်းလာသည်။ ထို့ကြောင့် သွားလိုက်နားလိုက်ဖြင့်သာ အေးအေးဆေးဆေးဘဲ ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။ တလမ်းလုံး အဖေက သူမကို ကူညီပြီး တွဲခေါ်ပေးလာသဖြင့် သူမစိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်ပီတိဖြစ်ရသလို မလာဖူးသော နေရာ ဖြစ်နေသဖြင့်လည်း ပျော်ရွှင်နေသည်။


ကုန်းမြင့်တွေ တက်ရသောအခါ သူမလက်ကို ဆွဲ၍တွဲခေါ်ပေးပြီး ချိုင့်ထဲဆင်းရသော အချိန်မျိုးတွင် အဖေက သူအရင်ဆင်းပြီး သူမကို ဆင်းခိုင်းသည်။ သူမဆင်းချိန်တွင် အောက်ကနေ သူမခါးကိုထိန်းပြီး ကိုင်ပေးတတ်သည်။ ထိုခရီးလမ်းတလျှောက်မှာ အဖေနဲ့သူမတို့ မကြာခဏ အသားချင်း ထိမိကြ ပွတ်မိကြသည်။ ကုန်းမြင့်တစ်ခုပေါ် ရောက်သောအခါ အဖေက မြေပုံကို ထုတ်ကြည့်ပြီး


“သိပ်မဝေးတော့ပါဘူး သမီးရဲ့”


ဟုပြောရင်း သူမကို လှည့်ကြည့်သည်။ ချွေးတွေကြောင့် သူမဝတ်ထားသော တီရှပ်က အသားနဲ့ကပ်နေပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်ကို အရှိကိုအရှိအတိုင်း ထုတ်ပြနေသလို ဖြစ်နေသည်။ အဖေက သူမတကိုယ်လုံးကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး မျက်နှာလွှဲသွားခဲ့သည်။


ကုန်းမြင့်ပေါ် ရောက်နေကြသောကြောင့် လေတဟူးဟူး တိုက်နေသဖြင့် သူမက လွယ်ထားသော ကျောပိုးအိတ်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး လေတိုက်ရာဘက်သို့ မျက်နှာမူပြီး မတ်တပ်ရပ်ရပ်ကာ လေညှင်းခံရင်း


“အရမ်းသာယာတာဘဲ ဖေကြီးရာ”


ဟု ပြောလိုက်သည် ။ ထိုအခါ အဖေက သူမနောက်သို့ ရောက်လာပြီး သူမပုခုံးလေးကို ဖက်ကာ


“ဆက်သွားရင် နေမဝင်ခင်မှာ ဖေကြီးတို့ ခရီးဆုံးကို ရောက်နိုင်တယ် သမီးရဲ့။ စမ်းချောင်းလေးလည်း အဲဒီနေရာမှာ ရှိတယ်ဆိုတော့ ၃ ရက် ၄ ရက်လောက် အေးအေးဆေးဆေး အနားယူကြတာပေါ့ကွာ”


ဟု ပြောလေသည်။ ထိုအခါ သူမက အဖေဖြစ်သူဘက်ကို လှည့်ပြီး


“စမ်းချောင်းလေးမှာ ရေကူးကြမယ်နော် ဖေကြီး”


ဟု တောင်ဆိုလိုက်သောအခါ အဖေက


“အေးပါ သမီးရယ်”


ဟု ပြန်အဖြေပေးလေသည်။ သူမက အဖေ့ပါးကို နမ်းလိုက်သောအခါ အဖေ့လက်တွေက သူမခါးပေါ်ရောက်လာပြီး သူမကို ဖက်ထားလေသည်။ သူမဗိုက်ပေါ်မှာလည်း မာမာအချောင်းကြီးတစ်ခုက လာထောက်နေသဖြင့် သူမရဲ့အဖေစိတ်ထဲ ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။ သို့သော် သူမအနေနဲ့ အဖေရှက်သွားမှာကြောင့် မသိသလိုဘဲ နေပေးလိုက်သည်။


ထိုသို့ဖြင့် ဆက်လက်သွားကြရင်း နေ့လည် ၃ နာရီလောက်တွင် သူတို့စခန်းချရမည့်နေရာသို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ ပြာလဲ့နေသော စမ်းချောင်ငယ်ကြောင့် သူမရဲ့ ရေချိုးချင်စိတ်က တားမရအောင် ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမအိတ်ထဲမှာ လိုရမယ်ရ ထည့်လာခဲ့သော ရေကူးဝတ်စုံကို ထုတ်ပြီး


“ဖေကြီး ရေအရင် ချိုးကြရအောင်နော်”


“သမီး သဘောဘဲလေ.. ရေချိုးလိုက်ရင်တော့ ညောင်းနေတာတွေ ပျောက်သွားလိမ့်မယ်”


ဟု ခွင့်ပြုပေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူမက ခြုံတစ်ခုရဲ့အကွယ်မှာ အဝတ်အစားလဲပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ အဖေက ရေထဲပင် ရောက်နေပြီ။ ထို့ကြောင့် ရေကူးဝတ်စုံ ကြပ်ကြပ်လေးနဲ့ သူမပါ ရေထဲကို ဆင်းလာခဲ့သည်။ သားအဖနှစ်ယောက် ရေခဏကစားကြပြီး မောလာကြသဖြင့် ကစားနေတာကို ရပ်လိုက်ကြသည်။


သူမက ခါးလောက်ရှိသော ရေထဲမှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး အမောဖြေနေစဉ် အဖေက သူမနောက်သို့ ရောက်လာပြီး သူမခါးလေးကို ဖက်ထားသည်။ သူမရဲ့ ၁၆ နှစ် သမီးနဲ့ မလိုက်ဖက်အောင် မို့မောက်စွင့်ကားနေသော တင်ပါးပေါ်မှာ မာမာအချောင်းကြီး တစ်ခုက လာဖိကပ်ထားပြီး သူမဖင်တွေနဲ့ ပွတ်ဆွဲနေသလို ဖြစ်နေသဖြင့် သူမစိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေရသည်။


အဖေကတော့ သူမခါးကို ဖက်ရင်း သူမဖင်တွေနဲ့ သူ့လီးကို မသိမသာ ပေးပွတ်ဆွဲနေသည်။ သူမ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းနေသောကြောင့် သူမဖင်တွေကို ဘယ်ညာရမ်းပြီး အဖေ့လီးကို ပြန်ပွတ်ပေးနေမိသည်။ ထို့နောက် သူမက အဖေ့ဘက် ပြန်လှည့်လာပြီး အဖေ့ပါးကို နမ်းလိုက်တော့ အဖေက သူမခါးကို ဖက်ထားရာကနေ သူမဖင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အပေါ်သို့ မတင်ကာ သူ့ဘက်သို့ ဆွဲယူလိုက်သည်။


ထို့ကြောင့် သူမပေါင်ခွဆုံက အဖေ့ပေါင်ခွဆုံသို့ ရောက်သွားပြီး သူမစောက်ပတ်လေးအောက်မှာ အဖေ့လီးက ရောက်နေပြီး အဖေ့လီးကို ခွစီးလိုက်သလို ဖြစ်နေသည်။ အထိန်းအကွတ် မရှိသော သူမခြေထောက်တွေက သူ့အလိုလို အဖေ့ခါးကို ချိတ်ပြီးသား ဖြစ်သွားသည်။ ထိုအခါ အဖေက


“ဒီလိုပုံစံနဲ့ နေရတာကို သဘောကျလား သမီး”


ဟု မေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ သူမလက်တွေက အဖေ့လည်ပင်းကို ဖက်လိုက်ပြီး


“ဟုတ် ကြိုက်တယ် ဖေကြီး”


ဟု ပြန်ဖြေပေးလိုက်မိသည်။ အဖေက ဘောင်းဘီမပါတာကို အခုမှ သတိထားမိသည်။ သူမ စောက်ပတ်လေးအောက်ကနေ အဖေ့လီးက တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန်ခါနေတာက သူမစိတ်တွေကို တွန်းအားပေးနေသည်။ အဖေက သူမရေကူးဝတ်စုံရဲ့ ဘောင်းဘီကို အသာလေးလျှောချကာ သူမစောက်ပတ်လေးထဲသို့ သူ့လီးထိတ်ဖူးကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် သူမပါးစပ်ကနေ


“အားးး ဖေကြီးးးး”


ဟု ငြီးငြူလိုက်သောအခါ အဖေက


“စိတ်အေးအေးထား သမီးလေး.. ဒီတောထဲမှာ ဖေကြီးနဲ့ သမီးလေးဘဲရှိတာ.. သမီးလေး တအားအော်ချင်ရင် အော်ပစ်လိုက်နော်”


ဟု သင်ပေးရင်း သူမခါးကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ကာ သူ့ခါးကို ရှေ့သို့ ကော့ကော့ ပေးလာသည်။ ထို့ကြောင့် အဖေ့လီးတဝက်လောက်က သူမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမ ပါးစပ်ကနေ


“ဟုတ် ဖေရီး.. အားးးးးးး ရှီးးးးးးးးးး”


ဟူသော အသံတွေ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမအနေနဲ့ အခုချိန်တွင် သင့်တော်တာ မသင့်တော်တာထက် အဖေ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ ထည့်ချင်စိတ်ကသာ ပိုပြင်းပြနေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အဖေက သူ့လီးကို တဖြေးဖြေးနဲ့ သွင်းလာပြီး အဖေ့လီးတစ်ချောင်းလုံးက သူမစောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်သွားခဲ့ပြီး သူမမှာ နာကျင်လွန်းသဖြင့် မျက်ရည်ပါဝဲမိသွားသည်။ သူမက


“ဖေကြီး တအားနာတယ်”


“ခဏဘဲနာမှာပါ သမီးရယ်… ပြီးရင် ကောင်းသွားမှာပါ”


“အဲဒါဆိုလည်း ကောင်းအောင် မြန်မြန်လုပ်ပေးတော့”


“အဲဒါဆို သမီးရဲ့ ရေကူးဝတ်စုံကို ချွတ်လိုက်”


ဟု ပြောပြီး ကိုယ်တိုင်ပင် ချွတ်ပေးလေသည်။ ဖြူဝင်းအိစက်နေသော သူမနို့အစုံကို ကိုင်ကြည့်ရင်း


“လှလိုက်တာ သမီးရယ်”


ဟု ရေရွတ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူမက အဖေ့လည်ပင်းကို ဖက်ထားသော လက်ကို အားယူပြီး သူမဖင်တွေကို အပေါက်တည့်အောင် လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ ထိုအခါ အဖေ့လီးက သူမစောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြင့် ဖြစ်သွားပြီး အဖေ့လက်ကလည်း သူမခါးကိုကိုင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် လိုးလေတော့သည်။


အဖေနဲ့ သူမတို့ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ နမ်းနေကြရင်း လိုးနေတဲ့ အရှိန်က မြန်လာကြသည်။ ထိုသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်း လိုးလိုက်ကြပြီးမှ သားအဖနှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူလိုလိုဘဲ ပြီးသွားခဲ့ကြပြီးနောက် သူမက


“ဖေကြီးမှာ လိုးစရာ မေကြီးရှိနေရက်နဲ့ သမီးကို ဘာလို့ လိုးတာလဲ?”


“ချစ်လို့ပေါ့ သမီးရယ်”


“အင်းးး ဒါဘဲနော် ဖေကြီး.. အိမ်ပြန်ရောက်လို့ သမီးကို ပစ်ထားလို့ကတော့ အသိဘဲ”


“ပစ်မထားပါဘူး သမီးရယ်.. သမီးအမေက ည… သမီးက နေ့ပေါ့”


ဟု ပြောလိုက်သောအခါ သူမက


“နေ့နဲ့ညခွဲတာက အိမ်ရောက်မှနော်.. ဒီတောထဲမှာကတော့ နေ့ရောညပါ.. သမီးဘဲ ပိုင်တယ်”


“ဟား ဟား ဟား ဒါပေါ့ဗျာ.. သမီးဘဲ အကုန်ပိုင်ပါတယ်”


“ခ် ခ် ခ် အာ့ကြောင့် ဖေကြီးကို ချစ်ရတာ”


ပြီးပါပြီ။

Popular posts from this blog

တော်တော်ကဲတဲ့ မော်ဒယ်ဂဲလ်

 နောင်လတ် ပါးစပ်ကြီး ခါးလည်ကို ဖြတ်နင်းခံလိုက်ရသော ကျော်စံကေး ပါးစပ်နှယ် ပြဲသွား၏။ “အားပါး …. အောက်စလွတ်နေတာကွ.. အဟီး” ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့နှစ်ယောက် .. သံပတ်ပေးထားသော စက်ရုပ်များနှယ် လှုပ်စိလှုပ်စိ လမ်းလျှောက်နေရာမှ.. နဖားကြိုးအဆွဲခံလိုက်ရသလို.. တုံ့သွားသည်။ ချာကနဲ ခေါင်းနှစ်လုံးက နောင်လတ်ကြည့်ရာသို့ လိုက်ကြည့် ကြသည်။ ထိန်ဝင်းက .. ဟိုက်ကနဲ အော်၏။ သန်းရှိန်က မျက်ကြီးပြူးပြီး… ဂလုကနဲ တံတွေးမြိုချ၏။ “ပေါ်တင်ကြီး..” သုံးယောက်သား ..လမ်းမအလယ်မှာ တန်းစီရပ်နေမိကြသည်။ နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေးက သားနားသပ်ရပ်သည်..။ ပြူတင်းပေါက်များကို ကြည်ပြာရောင် ဇာလေးများ ချိန်ဆွဲထားသည်။ အိမ်ရှေ့နှင့် လူသွားလမ်းကလေး တစ်ခုမျှသာဝေးပြီး ခြံကကျဉ်းမြောင်းသည်။ ခေါင်းရင်းဘက်၌ ရေစင်တစ်ခု ရှိ၏။ ရေစင်အောက် ကြိမ်ကုလားထိုင်လေးပေါ်၌ လှပကျော့ရှင်း ပြေပြစ် နုထွား အားပါးပါးကြီး တစ်ယောက်က ဒူးနှစ်ဖက် ပူးထပ်ကာ စာဖတ်နေ သည်…။ ပူးထပ်ထားသော ညာပေါင်ရင်းအထိ ထမီလေးက ဟောင်းလောင်း..။ ဖြူဖွေးဥနေသော အတွင်းသား အစိုင်အခဲကြီးများကို သုံးယောက်သား အမဲသားသည် ဘေး၌ထိုင်နေသော ခွေးမျက်လုံးမျိုးဖြင့် ဝင်းလက်စွာ ကြည့်နေကြ၏။ “ပွမ်…ပွမ်..” “စောက်ပ

ယက်ချင်တာပေါ့ ချာတိတ်ရယ်

 ကျနော် နာမည်က ကိုကိုကြီး….. အသက် ၄၀ အိမ်ထောင်ကျဘူးတယ်….. အိမ်ထောင်ကွဲသွားတာ. … သားသမီး ၃ ယောက်ရှိတယ်….. လက်ရှိ လုံခြုံရေးကင်းတစ်ခုရဲ ခေါင်းဆောင်ပေါ့။ ကျနော်နေတဲ့မြို့လေးက သိပ်မကြီးတော့…. ကင်းစခန်းတခုလုံးမှာလူ ၂၀ လောက်ဘဲ ရှိတယ်လေ…….. တစ်နေ့တော့ ကျနော်တို့ကင်းစခန်းကို နောက်ထပ် တပ်ဖွဲ့ဝင်အိမ်ထောင်သည်မိသားစု တစ်ခုပြောင်းလာတယ်…… အဲမှာ ကျနော်ဘဝရဲ့ပထမဝေဒနာစတော့တာပေါ့…… ပြောင်းလာတဲ့မိသားစုကို နေအိမ်လိုင်းခန်းချပေးဖို့ အခက်အခဲဖြစ်တာနဲ့… ကျနော်ယူထားတဲ့ ၂ ခန်းတွဲကို တစ်ခန်းခွဲပေးလိုက်တယ်…. နယ်ကင်းစခန်းဆိုတော့ လိုင်းခန်းလဲ ပေါပေါများများ မရှိဘူးလေ….. ကျနော်ယူထားတဲ့ ၂ ခန်းတွဲကလဲ… ကင်းစခန်းဘေးကပ်လျှက်…. ကျနော်ရုံးကိစ္စလုပ်ဖို့နဲ့ အနားယူဖိုယူထားတာပါ….. ကျနော်က မြို့ထဲမှာအိမ်ရှိတယ်…… ကင်းစခန်းထဲမှာက နေ့ဘက်လောက်ပဲ နေတာများတယ်လေ….. အသစ်ပြောင်းလာတဲ့ မိသားစုကို တစ်ခြမ်းခွဲပေးပြီး ကျနော်က တစ်ခြမ်းနေလိုက်တယ်…….။ ကျမနာမည်ကဖြူစင်ပါ….. အားလုံးကမဖြူလို့ဘဲ ခေါ်ကြတယ်လေ……ကျမအမျိုးသားက လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း မြန်မာပြည်အနံ့ ပြောင်းရွေ့တာဝန်ထမ်းဆောင်နေရတဲ့သူပေါ့…. ကျမတို့မှာ သားသမီး ၂ ယောက်ရှိပီး… သမီးအကြီးက သူအဖိုးအဖွား

လစ်လပ်နေတဲ့ တီလေး ကွက်လပ်

 “ပြန်တော့မှာလားကွ” “သွားတော့မယ် ကိုကြီးစိုးရာ အိမ်မှာက တီလေးတစ်ယောက်ထဲဗျ” “ဗညားရာ မင်းလည်း မိန်းမတောင် ရပါဦးမလားကွာ” “အဲ့ဒါတွေက နောက်မှပါဗျာ အရေးကြီးတာက ကျနော့်ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော ဆွေမျိုးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အဒေါ်ပါဗျာ” “အေးပါကွာ သိပါတယ် ငါကစတာပါကွာ ကျေးဇူးသိတတ်တာ မမှားပါဘူး ဗညားရာ” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဗညား အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဗညားရဲ့ နာမည်အပြည့်အစုံက ဗညားမောင်မောင် ။ စီးပွားစီမံ နောက်ဆုံးနှစ် တက်ရောက်နေသော ကျောင်းသားတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူကတစ်ဦးထဲသောသားဖြစ်ကာ သူခြောက်တန်းအရောက်တွင် ကားမတော်တဆမှုဖြင့် မိဘများ ကွယ်လွန်ခဲ့လေရာ သူအမေ၏ ညီမအရင်း တီလေးဆုမြတ်နှင့် သူ့ယောက်ျား အန်ကယ်လင်းသူက စောင့်ရှောက်ခဲ့လေသည်။ အဖေကလည်း တစ်ကောင်ကြွက်ဖြစ်ကာ အမေဘက်ကလည်း ပြေးကြည့်မှ ညီမနှစ်ယောက်ရှိသည်ဖြစ်ရာ ဗညားဘဝမှာ ဆွေမျိုးဆို၍ တီလေးဆုမြတ် တစ်ယောက်ထဲသာ ရှိလေသည်။ သို့သော် အန်ကယ်လင်းသူကလည်း လွန်ခဲ့သော ၆ လခန့်က သွေးတိုရောဂါဖြင့် ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ် ကွယ်လွန်ခဲ့လေရာ မုဆိုးမတီလေးကို ပစ်ထားဖို့ရာ ဗညားအတွက် စဉ်းစားမရသောအရာ ဖြစ်လေသည်။ ဗညားမိဘများ ကွယ်လွန်စဉ်အခါက ကျန်ရှိသော ပစ္စည်းများကိုရော အိမ်ကိုပါ ရောင်းချ၍ ဗညားနာမည်နှင